W polskim prawie istnieją zapisy odnośnie ochrony środowiska i dopuszczalnym poziomie hałasu. Na ich podstawie, wraz z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego, GDDKiA postanawia gdzie mają się znaleźć ekrany akustyczne i inne zbliżone rozwiązania.
Dodatkowym elementem sprawczym jest marszałek województwa lub starosta, który stwierdzi, że normy hałasu zostały przekroczone i trzeba postawić dodatkowe ochrony akustyczne.
Aby zaimplementować rozwiązanie chroniące od hałasu, najpierw należy wykonać dokumentację (studium techniczno-ekonomiczno-środowiskowego i raport o oddziaływaniu na środowisko) i otrzymać zgodę środowiskową. W przypadku już istniejących dróg, GDDKiA może wybudować wał ziemny, konstrukcję ziemno-betonową, ekrany ziemne lub właśnie ekrany akustyczne.
Ekrany akustyczne są najczęściej wybieranym rozwiązaniem, ze względu na łatwość ich dostosowania do zabudowy i warunków terenowych. Takie ekrany są najczęściej plastikowe lub wykonane z trocinobetonu. Powstają one jeśli dźwięk pochodzący z drogi przekracza następujące normy:
- 45 dB w nocy dla szpitali poza miastem i stref uzdrowiskowych
- 50 dB w dzień dla szpitali poza miastem i stref uzdrowiskowych
- 56 dB w nocy dla szkół, szpitali w miastach i domów opieki, zabudowy jednorodzinnej, mieszkaniowej wielorodzinnej, zagrodowej oraz terenów rekreacyjno-wypoczynkowych
- 61 dB w dzień dla zabudowy jednorodzinnej, szkół, szpitali w miastach i domów opieki
- 65 dB w dzień dla zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej, zagrodowej oraz terenów rekreacyjno-wypoczynkowych
Jeśli natomiast celem jest ochrona środowiska przed jeszcze nie istniejącymi zagrożeniami, droga może być tak zaprojektowana, aby na zagrożonym hałasem odcinku, została poprowadzona w wykopie. Lub w ogóle, została zaprojektowana tak, by omijała tereny zabudowane.
źródło: www.gov.pl
